Dlaczego tak się dzieje, nie będę dochodzić, przyczyn może być wiele. Moim celem jest raczej zachęcenie Was do przełamania tych oporów. Zacznę od pytania:
Kiedy tak naprawdę człowiek jest gotowy, aby zacząć mówić po angielsku (lub w innym obcym języku)?
- Po roku czy po dwóch latach nauki?
- Gdy pozna wszystkie podstawowe czasy?
- Gdy uzyska certyfikat na poziomie B1?
- Inne sugestie?
Moja odpowiedź jest taka:
Jest to sprawa indywidualna, natomiast nie warto czekać, aż osiągniemy super poziom. Jedziecie do UK lub gdziekolwiek, gdzie da się czasem powiedzieć coś po angielsku, na przykład zrobić zakupy w sklepie? Nie czekajcie, nauczcie się kilku przydatnych zdań / zwrotów, żeby próbować już od samego początku. Nawet będąc na poziomie podstawowym można poprosić w sklepie o towar w obcym języku.
Boicie się ośmieszenia? To zastanówcie się, co się może stać gdy poprosicie o kawę łamaną angielszczyzną.
- Kawy nie dostaniecie, bo kelner Was nie zrozumie.
- 2 Kelner wybuchnie śmiechem, bo taki kiepski ten Wasz angielski. - Scenariusz mało prawdopodobny, ryzykuje utratę pracy.
- Zostaniecie aresztowani za obrazę języka angielskiego. - No nie, chyba mam zbyt wybujałą wyobraźnię.
- To co się jeszcze takiego strasznego może stać? - Ano, nic. Kelner pewnie powie, że nie rozumie, a Wy pokażecie mu na migi o co Wam chodzi. A pierwsze próby będziecie mieć już za sobą.
Nie czekajcie więc, aż Wasz angielski będzie doskonały, nie wmawiajcie sobie że jeszcze nie jesteście do tego gotowi. Prokrastynacja nie popłaca.
Myślicie sobie pewnie, że taka ze mnie mądrala, co to nie umie postawić się w Waszej sytuacji, bo przecież znam już angielski. Angielski owszem, nieźle znam, skoro uczę, natomiast to wszystko, do czego Was zachęcam, wypróbowałam na sobie z innymi językami, których się uczę lub uczyłam.
Do niemieckiego miłością nie zapałałam, ale w sytuacji krytycznej potrafiłam zmusić się do zapamiętania kilku wyrażeń, żeby poprosić o kawę itp.
Drugi język, którego bardzo chcę się nauczyć, to francuski. Jeszcze zanim podjęłam decyzję o nauce, potrafiłam podczas mojej pierwszej wycieczki do Francji dowiedzieć się od poznanych Francuzów, jak powiedzieć parę zdać o sobie.
A jak radzę sobie teraz? Ano, różnie bywa, ale zawsze, gdy jestem we Francji lub Belgii zaczynam rozmowę – w sklepie, na targu, na lotnisku – po francusku. Łatwo nie jest, jeszcze mylę rodzajniki oraz formy czasownika. Staram się tylko, żeby ogólny przekaz był zrozumiały, w końcu mam załatwić sprawę. Trochę mam ułatwioną sprawę, bo w razie 'kłopotów' mogę przejść na angielski, który znam biegle...
Czasem niestety zdarza się, że ktoś mnie kompletnie nie rozumie. Raz dałam czadu w sklepie spożywczym. Zadowolona z siebie proszę o chleb, nazywając go 'le pain'. A sprzedawca na to: Pardon? Potem mój nauczyciel objasnił mi, że trzeba było powiedzieć 'du pain'. Ale dlaczego?, pytam. Bo 'le pain' oznacza, że chcesz, żeby ci sprzedał wszystek chleb, jaki miał w sklepie. A 'du pain' znaczy 'some bread'. To coś podobnego jak w angielskim przedimki; przecież nie prosimy w sklepie 'the bread, please' tylko 'a loaf of bread' albo 'some bread.'
I co, myślicie że człowiek się ośmiesza mówiąc z błędami? Z takim podejściem to nigdy nie zaczniecie mówic. Posłuchajcie na przykład obcokrajowców, którzy nauczyli się mówić po polsku. Też czasem robią błędy. Pamiętam pewnego Amerykanina, który potrafił się świetnie dogadać w naszym języku, a używał tylko rodzaju męskiego. Potrafił spytać koleżankę z pracy: 'Jesteś chory?'. I komu to przeszkadzało? Dlatego czas najwyższy pozbyć się tych kompleksów i zacząć mówić, gdy tylko nadarza się okazja. Nawet Ci, którzy zostają w kraju na wakacje, mogą spotkać na swojej drodze obcokrajowców, którzy nie będą na przykład mogli kupić biletu na stacji (jeszcze się takie miejsca zdarzają, gdzie obsługa mówi tylko po naszemu) bo nie znają polskiego. Włączcie się szybko do akcji pomocy po to tylko, żeby pogadać sobie po angielsku! Ja tak robiłam, gdy tylko nadarzyła się okazja, zawsze miałam frajdę z mówienia w Englishu.
Mam nadzieję, że Was przekonałam. Udanych przygód z angielskim w podróży!